Napoléon, Prince Imperial (Napoléon Eugène Louis Jean Joseph Bonaparte; (16 marca 1856 - 1 czerwca 1879), znany również jako Louis-Napoléon, był jedynym dzieckiem Napoleona III, cesarza Francuzów, i cesarzowej Eugénie. Po zdetronizowaniu ojca w 1870 r. przeniósł się wraz z rodziną do Anglii. Po śmierci ojca w styczniu 1873 roku został ogłoszony przez frakcję bonapartystów Napoleonem IV. Służąc w armii brytyjskiej podczas wojny angielsko-zuluskiej w 1879 roku, książę, z niewielką eskortą, wyruszył rankiem 1 czerwca 1879 roku na małą misję rozpoznawczą. Jego przełożeni uważali, że obszar wokół góry Itelezi jest wolny od obecności wroga. Około godziny 14.30 partia dotarła do kraalu (zagrody dla bydła) w pobliżu miejsca, gdzie łączą się rzeki Itytyosi i Tombakala. Znalazłszy niedawne ślady obecności Zulusów, zatrzymał się, aby to zbadać. Nie postawiono jednak żadnej straży i nie poczyniono żadnych starań, by przygotować się do ewentualnego ataku. Podczas gdy książę robił szkice okolicy, a grupa przygotowywała się do wyjazdu, pojawiło się około czterdziestu Zulusów i grupa żołnierzy wpadła w zasadzkę. Książę zsunął się z konia, gdy próbował na niego wsiąść, a jego prawe ramię zostało zmiażdżone, gdy zsunął się z siodła. Strzelając z rewolweru do napastników, został ugodzony w nogę i ramię przez ,assegais'. W końcu został pokonany i upadł, otrzymawszy osiemnaście oddzielnych ran. Jego ciało zostało wypatroszone, co było powszechnym rytuałem Zulusów, mającym zapobiec ściganiu przez ducha zabójców w życiu pozagrobowym. Początkowo został pochowany w Chislehurst, zanim przeniesiono go do mauzoleum w Opactwie Świętego Michała w Farnborough. (źródło: napoleon.org) Jego wczesna śmierć wywołała międzynarodową sensację i wysłała fale uderzeniowe w całej Europie, ponieważ był ostatnią poważną nadzieją dynastyczną na przywrócenie Domu Bonaparte na tron Francji.
