Więzienie Ypres to niewielki zakład karny. Zostało otwarte w 1876 r. jako ośrodek odosobnienia, ale od tego czasu było również wykorzystywane jako więzienie. Więzienie zostało całkowicie zniszczone podczas I wojny światowej i odbudowane w 1919 roku. W latach 70. dobudowano skrzydło, a pod koniec lat 90. przeprowadzono gruntowną renowację. W 2016 roku otwarto nowy kompleks. Obejmuje on biura dla personelu administracyjnego, nowe otwarte centrum, nową kuchnię, nowy pokój dla odwiedzających i kilka pomieszczeń na zajęcia organizowane przez społeczność flamandzką. W 1843 r. podjęto decyzję o budowie nowego więzienia w Ypres, które miało zastąpić stary "Rasphuis" (Dom Siły). Zamknięto tam przestępców, włóczęgów i młodych złodziei. W ciągu dnia pracowali razem, a w nocy spali w swoich celach. Zgodnie z ówczesnymi ideami, nowe więzienie w Ypres stało się więzieniem odosobnionym: więźniowie żyli w izolacji od siebie nawzajem, mieli ograniczony kontakt ze światem zewnętrznym i musieli starać się poprawić moralnie. Podczas I wojny światowej więzienie służyło jako biuro komendanta, szpital polowy i areszt dla brytyjskich żołnierzy. Po wojnie więzienie, które uległo zniszczeniu, było również wykorzystywane jako koszary żandarmerii, a także jako ośrodek zatrzymań. Prace renowacyjne podjęto w 1921 roku. Od lipca 1938 r. do stycznia 1939 r. budynek wejściowy do więzienia był również wykorzystywany jako schronisko młodzieżowe, a ruiny głównego budynku były atrakcją dla spacerowiczów. Po II wojnie światowej więzienie w Ypres zyskało na znaczeniu. Ponieważ więzienie w Kortrijk zostało zniszczone, więzienie Ypres stało się również ośrodkiem zatrzymań dla okręgu sądowego Kortrijk. źródło: justice.belgium.be
