Stefan Batory (1533-1586) Książę siedmiogrodzki i elekcyjny król Polski. Władcą Siedmiogrodu został wybrany w roku 1571 przy poparciu tureckiego sułtana. Po ucieczce Henryka Walezego niespodziewanie wyrósł na jednego z najmocniejszych kandydatów do polskiego tronu. Pomimo oporu magnatów i wysokich urzędników państwa, 15 grudnia 1575 roku szlachta okrzyknęła go nowym monarchą. Zgodził się poślubić Annę Jagiellonkę, obraną wcześniej na króla i został koronowany 1 maja 1576 roku. Stefan Batory unikał swojej żony, nie szanował jej i robił wiele, by odciąć ją od spraw politycznych. Szybko doszło do faktycznego rozpadu pożycia: monarcha przebywał na wojnie lub na Wawelu, monarchini miała własny dwór w Warszawie.Stłumił opór Gdańska i przeprowadził trzy zwycięskie kampanie przeciwko Moskwie rządzonej przez Iwana IV Groźnego, zdobywając kolejno Połock, Wielkie Łuki i Psków. Za jego sprawą Polska opanowała całe niemal terytorium Inflant. Zrzekł się królewskich uprawnień sądowniczych, przekazując je w ręce trybunałów Koronnego i Litewskiego. Powołał też piechotę wybraniecką, w szeregach której walczyli chłopi z dóbr królewskich. Zmarł po długiej chorobie nerek. źródło: ciekawostkihistoryczne.pl
„STORIA DELLA POLONIA” BERNARDA ZAYDLERA - HISTORIA POLSKI W OBRAZACH OPOWIEDZIANA WŁOCHOM. Tytuł dzieła Storia della Polonia fino agli ultimi tempi scritta dal dottore Bernardo Zaydler Polacco membro della Regia Società degli Amici delle Scienze in Warsavia, e di pare-cchie accademie letterarie italiane można przetłumaczyć jako „Historia Polski aż do ostatnich czasów napisana przez doktora Bernarda Zaydlera, Polaka, członka Królewskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie i podobnych akademii literackich we Włoszech”. Ukazało się ono we florenckiej oficynie V. Batelli e Figli, w 1831 r., a więc w czasie powstania listopadowego, kiedy na ziemiach polskich toczyła się wojna polsko-rosyjska. Wymienione w tytule „ultimi tempi” nie obejmowały jednak powstania, a ostatni rozdział książki poświęcony był kwitnącemu Królestwu Polskiemu pod rządami cara Mikołaja I, którego portret poprzedzał stronę tytułową wydawnictwa. Książka składa się z dwóch tomów, z których pierwszy liczy 440 stron, a drugi 720. Dzieło ilustruje 107 plansz, wykonanych w technice stalorytu przez florenckich grafików na podstawie współczesnych i dawnych rycin. Są tam również dwie mapy przedstawiające granice Polski: przedrozbiorowe oraz z 1831 r. Jak rzeczowo określa ilustracje książki Jadwiga Jaworska, są to „słabiutkie ryciny wykonane przez miernych rytowników” . Większość z ich autorów znana jest głównie z tego właśnie wydawnictwa i do naszych czasów przetrwały jedynie ich nazwiska, często bez imion, utrwalone w sygnaturach pod kompozycjami. Byli to m.in.: Corsi , Verico , Adamo Bozza , Nasi, Cignozzi. Wśród rysowników pojawia się nazwisko Francesco Pieracciniego , o którym również niewiele wiadomo. źródło: Kamilla Pijanowska, Muzeum Narodowe w Warszawie
