Zygmunt II August (1520-1572) Król Polski i wielki książę litewski z dynastii Jagiellonów. Był synem Zygmunta I Starego i przybyłej z Włoch Bony Sforzy. Za sprawą zapobiegliwości swojej matki jako pierwszy (i jedyny) król w polskich dziejach został obrany vivente rege – a więc jeszcze za życia ojca. Doszło do tego w roku 1529, natomiast koronację przeprowadzono w roku kolejnym. Zygmunt August był jedynakiem i wyłącznym kandydatem do polskiego tronu. Mimo to rodzice, zwłaszcza zaś matka, nie dawali mu okazji do zdobywania politycznej ogłady i wojskowych szlifów. W opinii szlacheckich elit był wychowany „przez niewiasty i Włochów trwożliwszych od kobiet”. W 1543 roku Zygmunt wziął ślub z Elżbietą z rodu Habsburgów. Wkrótce wyjechał na Litwę, gdzie wdał się w romans z miejscową arystokratką Barbarą Radziwiłłówną. Po przedwczesnej śmierci żony potajemnie stanął z kochanką na ślubnym kobiercu. Jego związek z Litwinką wywołał ogromny skandal i doprowadził do nieodwracalnego konfliktu między młodym monarchą oraz jego matką, Boną. Zygmunt August przejął pełną władzę w obydwu krajach w roku 1548. Za jego sprawą doszło do zawartej w roku 1569 unii lubelskiej, utrwalającej związek między Koroną i Wielkim Księstwem Litewskim. Król podjął też decyzję o inkorporowaniu do Polski rozległych terenów podlegających wcześniej Litwie: Podlasia, Wołynia i Ukrainy. Mówiono o nim, że to monarcha wyjątkowo stroniący od wojen. Na tle innych władców tej epoki był człowiekiem względnie tolerancyjnym. Jego wielką pasją było kolekcjonerstwo: zbierał między innymi zbroje i zdobione armaty. U schyłku życia wdawał się w kontrowersyjne romanse, zwłaszcza ten z podstawioną mu przez członków wpływowego rodu Mniszchów Barbarą Giżanką. Zmarł bezdzietnie w 1572 roku jako ostatni król z dynastii Jagiellonów. źródło: ciekawostkihistoryczne.pl
CHODŹKO, Leonard Borejko (1800-1871), La Pologne historique, litteraire et monumentale, (…), 1835-1842. Monumentalne dzieło słynnego polskiego wydawcy emigracyjnego Leonarda Chodźko będące historią i opisem geograficzno-politycznym Polski. Dzieło wydano w trzech tomach. Pierwsza część to historia Polski od czasów najdawniejszych do panowania Władysława Łokietka. Drugi tom obejmuje historię Polski od panowania Kazimierza Wielkiego do śmierci Stefana Batorego, zaś ostatni od początku panowania Zygmunta III Wazy, aż po wydarzenia współczesne Autorowi i Czytelnikom, czyli do powstania listopadowego. Każda część zawiera także opisy wyjątkowych i ciekawych miejsc w Polsce, a także podstawowe informacje o literaturze, sztuce i nauce. Ponadto dzieło zawiera przykłady wyjątkowych zabytków na ziemiach polskich. Ważną część dzieła stanowią baśnie, legendy i opowiadania, a także esej o teatrze dramatycznym w Polsce. Dzieło zawiera także opis tańców polskich, takich jak polonez, mazurek, czy krakowiak. Dzieło bardzo bogato ilustrowane, liczne staloryty, pomniki przyrody, obiekty sakralne, zamki, pałace, miasta, portrety ważnych postaci historycznych z dziejów Polski, dzieła sztuki, nuty pieśni itd. Łącznie daje to liczbę 180 rycin (w tym mapy), w komplecie w trzech tomach, tj. 60 rycin na każdy tom skolacjonowanych z tablicą na początku woluminu.
